Tijdens de Ladies Night Run Emmen lopen we we samen voor Pink Ribbon.
De behandeling van borstkanker heeft veelal blijvende gevolgen die doorgaans niet direct zichtbaar zijn, maar die een grote invloed hebben op het dagelijks leven van patiënten en hun omgeving. Zoals de vergrote kans op hart- en vaatziekten, onvruchtbaarheid en het moeten accepteren van een veranderd lichaam. Door meer onderzoek verbeteren behandelingen en kunnen de gevolgen en langetermijneffecten hiervan worden verminderd.
We gaan samen bewegen voor het goede doel, Pink Ribbon. Tijdens de Ladies Night Run Emmen vragen we extra aandacht voor borstkanker en het onderzoek naar deze ziekte. In aanloop naar het evenement willen we met z’n allen zoveel mogelijk geld ophalen voor Pink Ribbon. Wil jij helpen dit doel te realiseren? Maak in 2 minuten jouw eigen donatiepagina aan. Ook als je wilt doneren kun je naar deze pagina gaan. Zoek dan naar de deelnemer aan wie jij wilt doneren, en doneer direct!
Mede namens Pink Ribbon alvast enorm bedankt!
Belangrijk! Wij houden ervan om transparant te zijn, dus ook over hoe wij, MM4 Events, omgaan met de financiën. Daarom vertellen we jou graag het volgende;
Hallo, ik zal mij even voorstellen. Ik ben Grisela, een vrouw van 45. Partner van Robert en moeder van onze dochters Femke en Vera van 8 en 6 jaar oud.
Dinsdag 2 maart 2021, een normale dinsdag met alle bijbehorende verplichtingen. Maar wel een dinsdag die mijn leven heeft veranderd. Om 22.00 nog snel even douchen en dan lekker naar bed was de bedoeling, maar tijdens het douchen voelde ik ineens iets in mijn linkerborst. Geen knobbeltje maar een soort harde schijf. Lichte paniek, je haalt je direct de ergste dingen in je hoofd. Proberen rustig te blijven, het kan natuurlijk ook gewoon een cyste ofzo zijn. Woensdagochtend direct naar de huisarts. Ja, zij voelde het ook en stuurde me door naar het ziekenhuis. Helaas was de wachttijd 5 werkdagen en zat er dus ook nog een weekend bij. Gespannen, maar nog wel met goede hoop op iets onschuldigs gingen we maandag 8 maart naar Assen. Ik zou sowieso een mammografie en een echo krijgen. Indien nodig ook een punctie. Tijdens de echo was al snel duidelijk dat het niet gewoon een cyste was en dat een punctie inderdaad nodig. Ook werd er uit ‘voorzorg’ een punctie gedaan in de oksel omdat daar ook een verdacht plekje zat.
En dan begint het wachten. Is het misschien alleen goedaardig of zou het kanker zijn? 3 lange dagen vol spanning. Gelukkig kon mijn zus een paar dagen bij ons logeren zodat de focus van de kinderen op haar lag en ze dus minder goed doorhadden dat er iets gaande was.
Donderdag 11 maart kregen we de uitslag. Het was toch echt kwaadaardig. Er zat een tumor van 3,9 cm in mijn borst en er waren ook 2 lymfeklieren aangetast.
Vanaf dat moment werden we geleefd en leefden we van afspraak naar afspraak. Oncoloog, radioloog, radiotherapeut etc. Er komt zoveel op je af. Er werd een MRI-scan gedaan en ook nog een pet-ct scan. Gelukkig dat alles zo snel kon gaan en dat het allemaal doorging, we zaten immers ook nog eens middenin de corona crisis.
Uiteindelijk ben ik op 16 april gestart met de chemokuren. Eerst 4 zware kuren in 8 weken. Wat een aanslag op je lijf! Daarna volgden 12 andere kuren. Hier had ik gelukkig minder hevige last van, maar helaas wel een aantal bijwerkingen waar ik nu nog steeds last van heb.
In augustus een tussentijdse MRI-scan. Goed nieuws, de chemo deed goed zijn werk. De tumor was geslonken naar 1,6 cm.
Vanaf daar maak ik even een sprongetje naar nu. 14 oktober ben ik borstbesparend geopereerd. De lymfeklieren waren schoon en in de borst werd nog 3 mm gevonden en weggesneden.
Maar helaas is daarmee het verhaal nog niet teneinde. Ik zal binnenkort nog bestralingen moeten ondergaan. En daarna volgt waarschijnlijk nog een periode waarin ik opnieuw chemotherapie krijg, dit keer met chemopillen.
Het hele traject heeft niet alleen invloed op mij. Maar zeker ook op mijn omgeving. Natuurlijk op mijn partner, maar ook op onze dochters. Volgens het ziekenhuis is het het beste om ze er wel bij te betrekken en zoveel mogelijk in kindertaal alles uit te leggen. Verder zijn er natuurlijk familieleden, vrienden, collega’s en kennissen. Iedereen wil (gelukkig) iets doen, voor mij of voor mijn gezin.
Voor mij persoonlijk geldt dat ik al sinds maart niet meer aan het werk ben en dat zal de komende tijd ook nog niet aan de orde zijn…
Stapje voor stapje gaan we weer in de goede richting. Ook al zijn er af en toe negatieve dagen, ik probeer zo positief mogelijk te blijven. In elk geval probeer ik voor onze dochters alles zo normaal mogelijk door te laten gaan. En hopelijk gaat het over een tijd voor mij ook allemaal weer normaal!
